Ik las ooit een verhaal, verteld door wijlen Wubbo Ockels, de ruimtevaarder, de eerste Nederlander die een vlucht door de ruimte maakte. Hij volgde lang geleden met zijn team een training waarbij ieder teamlid met een motor door een bos moest crossen. De bomen stonden kriskras door elkaar en het leek onmogelijk ze te ontwijken. Maar de instructeur deed het voor, en reed inderdaad op volle snelheid door het bos heen, zonder ook maar iets te raken. En gaf zonder blikken of blozen aan dat ieder afzonderlijk teamlid dat 's middags ook zou kunnen. 'Die peptalk houdt hij al jaren,' dacht Wubbo, 'dat lukt me nooit.' Maar verdraaid, aan het einde van de middag lukte het iedereen om op volle snelheid door het bos te crossen. Pas later besefte Wubbo de waarde van het praatje van de instructeur. Je moet niet op de bomen letten, had hij gezegd, maar op de ruimte ertussen. Zorg ervoor dat je door de bomen het bos ziet. 

Ik weet niet of het je weleens is opgevallen, maar de mens heeft lichamelijk gezien de neiging om daarheen te sturen, waar hij naar kijkt. Als je dus kijkt naar de bomen, stuur je ook automatisch een beetje die kant op. Zo werkt het lichaam, zo werkt het brein. Geestelijk gezien is dat net zo. Je richt je blik op de zaken die zich in je gezichtsveld bevinden, en besteedt daar je aandacht aan. Terwijl het zo goed zou zijn om eens te kijken naar de open ruimte. Naar datgene wat je nog niet weet en kent. Daar ligt vaak de oplossing. 

Zo zag ik van de week een nieuwsitem van professor klinische neuropsychologie Erik Scherder. Hij gaf mensen onder meer de tip mee 'eens iets anders te doen vandaag.' Weg met die dagelijkse routines. Loop een andere route, doe nieuwe dingen. Daarmee daag je het brein uit en help je de ontwikkeling ervan in positieve zin. Het zorgt letterlijk voor nieuwe vertakkingen.

Zo werkt het volgens mij dus ook in mentaal opzicht. Kijk eens naar die zaken die je aandacht nog niet hebben gehad, in plaatst van in cirkels te draaien om een en hetzelfde punt. Het biedt je vaak verhelderende inzichten. Probeer door de bomen het bos te zien. Daar is Ruimte voor Meer.  

1.   0 Reactie
2.   2051 Views

Al vanaf het moment dat ik me bewust kan herinneren, word ik op de een of andere manier gedreven altijd alles goed te moeten doen. 549 punten van de 550 punten bij de CITO-toets? Sorry, maar dat kan echt beter. Een spelfout in een e-mail? No, can't do. Iemands verjaardag vergeten? Onvergeeflijk.

Perfectionisme? Jawel, in full effect. Goed is gewoon niet goed genoeg.

Ik kan je zeggen, dat maakt het leven redelijk vermoeiend. En een stuk minder leuk. Als je ieder moment van de dag moet bedenken of hetgeen je doet wel goed is, en het toch nooit goed genoeg is, waar doe je het dan nog voor? En dus was het genoeg, bedacht ik me begin dit jaar. Tijd voor de RET* in een notendop.

Eerst heb ik samen met mijn coach opgerakeld waar dit boeiende fenomeen nou precies vandaan kwam. En aangezien ik toch altijd alles al goed deed, kon ik tot in de puntjes beschrijven wat doorslaggevende momenten in mijn leven geweest zijn die hebben bijgedragen aan de verdere groei van dit patroon. Daarmee kom je feitelijk tot het inzicht in welke situaties het opspeelt. Welke situaties bepaald gedrag triggeren. Een bepaalde gedraging bestaat uit tientallen zo niet honderden schakels die er uiteindelijk voor zorgen dat jij iets doet. En dat je daar iets bij denkt. In dit geval de ineffectieve gedachte dat wat je gedaan hebt, niet goed genoeg is. Die gedachte daag je uit. Zodat het niet langer logisch lijkt. En vervolgens vervang je deze ineffectieve gedachte door een effectieve gedachte. Wat daarbij helpt is het woord 'moeten' te vervangen door 'willen'. Bij mij werd het dus van 'ik moet alles goed doen', 'ik wil alles goed doen'. Voel je het verschil? Alles goed willen doen is een mogelijkheid, alles goed moeten doen bij voorbaat kansloos. Dit blijf je voor jezelf doen, iedere keer weer dat een situatie die die ineffectieve gedachte bij je oproept, zich voordoet.

Zo gezegd, zo gedaan? Nee, zeker niet. Het leest misschien makkelijk weg, dat is het in de praktijk echt niet. Maar uiteindelijk werkt het wel. Dat geldt niet alleen voor dit fenomeen, maar ook voor andere ineffectieve kerngedachten als rampdenken ('als....gebeurt, dan betekent dat echt het einde van de wereld'), een lage frustratietolerantie ('als....gebeurt, dan trek ik dat niet'), of de love-junk ('als haar liefde of goedkeuring wegvalt, dan overleef ik dat niet'). Net als perfectionisme kosten deze ineffectieve kerngedachten veel energie. 

Het kost je dus enige inspanning, maar ik kan je uit eigen ervaring vertellen, dat weegt niet op tegen de voordelen ervan. Goed is namelijk eindelijk goed genoeg!  

* Rationeel Emotieve Therapie. Een beetje googlen levert veel informatie op. Wil je aan de slag met jouw ineffectieve kerngedachten maar lukt het je maar niet? Bel of mail! 

 

  

1.   0 Reactie
2.   2349 Views