Wie zegt u? Bluma Zeigarnik om precies te zijn. Deze gestaltpsycholoog van Litouwse afkomst zat in 1927 samen met een stel vrienden in een koffiehuis in Wenen. Ze bestelden een aantal keren, waarbij het Zeigarnik opviel dat de ober hun bestelling geen enkele keer opschreef. Nadat de rekening was betaald en de groep het koffiehuis had verlaten, ging ze terug. Toen ze de ober naar zijn werkwijze vroeg, bleek dat hij zich niet meer kon herinneren welke drankjes door Zeigarnik en haar vrienden waren besteld.

Een mogelijke verklaring hiervoor is dat het brein onderscheid maakt tussen openstaande en afgesloten ‘bestanden’. Toen de rekening eenmaal was betaald, kon de ober dit bestand als gesloten beschouwen en vergeten. Dingen die we nog niet hebben afgerond, blijken we dubbel zo goed te onthouden als dingen die we hebben afgerond. Dit fenomeen wordt het Zeigarnik-effect genoemd.

We zijn geneigd om moeilijke, omvangrijke of creatieve taken voor ons uit te schuiven. Dit kun je vermijden door van het Zeigarnik-effect gebruik te maken en enkele dagen voor je echt aan de slag moet, een ‘bestand’ van de betreffende taak aan te maken. In de praktijk betekent dit dat je zo’n 20 minuten over je komende taak nadenkt en het daarna laat rusten om je onderbewuste zijn werk te laten doen. Wanneer je dan echt aan het werk gaat, kun je gerichter denken en komen de ideeën veel makkelijker.

Zo werkt het voor mij ook bij het schrijven van een stuk. Vaak plopt er een onderwerp op waar ik iets over wil schrijven (of lees ik een boek als ‘Nooit meer te druk’ van Tony Crabbe die schrijft over het Zeigarnik-effect ;-)). Dan open ik een bestand, en schrijf ik daar mijn initiële gedachten in op. Dat bestand laat ik open staan, en vul ik aan tot het moment dat ik het stuk daadwerkelijk ga schrijven. Daar wordt het vaak ‘rijper’ van. Op deze manier laat ik mijn brein vast warmlopen voor een probleem waarvan ik weet dat ik er in de aankomende dagen een oplossing voor wil vinden.

Net als met alles in het leven, heeft het Zeigarnik-effect ook een minder positieve kant. Open bestanden vragen aandacht, aandacht die mentale energie kost, wat ten koste gaat van je denkkracht. Open bestanden kunnen van je brein een rommelig geheel maken. Zeigarnik dus met mate, wat eigenlijk ook weer geldt voor alles in het leven ;-).

1.   0 Reactie
2.   10 Views

Wat hadden we er naar uitgekeken, die eerste date met z’n 2-en, voor het eerst weer tijd samen, na onze vakantie op Corsica. Liepen we op de prachtige, bijna in bloei komende Hilversumse Heide, keken we elkaar na afloop aan en dachten we (toen nog) afzonderlijk van elkaar: ‘was dit nou waar we al die tijd naar uitgekeken hadden?’

Corsica was heerlijk, werkelijk waar. Het eiland schitterend, divers. Watervallen en rivieren waar je lukraak in kunt zwemmen, rotspartijen om tegenop te klimmen. Hagelwitte stranden en een turquoise zee, lieve mensen, lekker eten. Tegen de achtergrond telkens de grandeur van het gebergte dat je zo nietig doet voelen. Maar ook: continu met z’n vieren. De kinderen later naar bed, want vakantie, tel uit je winst als partners.

En dat terwijl de partnerrelatie voor de ouder-kindrelatie gaat. Het grootste geschenk dat je je kinderen kunt geven, is ervoor zorgen dat de vlam tussen jou en je partner niet op de waakstand komt, maar blijft ontsteken.

Hoe fijn die vakantie met z’n vieren ook was, het was veel met z’n vieren. Weinig met z’n tweeën. Het leek alsof we weer een beetje aan elkaar moesten wennen. Daarnaast hebben we er waarschijnlijk ook teveel naar uitgekeken. Ken je dat nog van vroeger? Dat feest waar je al maanden naar uitkeek? Was de grote dag eindelijk daar, viel het stiekem allemaal een beetje tegen… Dat gevoel.

Gelukkig zijn we inmiddels wel zo ver dat we dat naar elkaar durven uit te spreken. Margo heeft een stuk gewandeld, ik ben een rondje gaan rennen (wat me altijd helpt om gedachten los te laten en ze te ordenen, in het hier en nu te zijn). Daarna zeiden we tegen elkaar: ‘dat was ‘m niet hè?!’

's Avonds de herkansing, lekker uit eten samen zonder dat van tevoren gepland te hebben. Kwamen we uit bij Koenraad, wat door een vakantie van de eigenaars voor twee weken is omgetoverd tot ‘Utregs Wijnhuis’. De plek waar niet één, maar twee dromen verder gestalte kregen. Want is dat niet waar het leven om gaat, het verwezenlijken van dromen?

We mogen dan niet al teveel tijd met z’n tweeën gehad hebben op Corsica, het is wel de plek waar we besloten hebben samen ‘in business’ te gaan. Het eiland waar we gezocht hebben naar een naam voor een plek waar partners terecht kunnen voor een APK. We waren nog niet verder gekomen dan het weinig originele ‘Kompas(sie)’, maar het is een eerste aanzet. Relatiecoaching dekt wat ons betreft qua typering niet de lading die we voor ogen hebben, maar is wel de naam die bij de meeste mensen een bel zal doen laten rinkelen. De bel die Margo en ik samen willen laten rinkelen.  

Die andere droom? De oplettende lezer heeft al een idee..

1.   0 Reactie
2.   130 Views