De vijf boeken die me het meest gebracht hebben

Dat ik nog  nooit eerder geschreven heb over de boeken die mij het meest geïnspireerd hebben in m’n leven, hoe is het mogelijk?! De mensen die mij kennen, die bij mij thuis of in mijn coachingspraktijk geweest zijn, weten hoeveel plezier ik beleef aan het lezen van een goed boek.

IMG 2187 2

Regelmatig krijg ik van gesprekspartners te horen dat één van de grote pluspunten van een traject bij mij is, dat het ze een bibliotheek oplevert. Voor iedere worsteling een verhaal of een gedicht. Als ik het idee heb dat één van mijn boeken je iets zou kunnen brengen, geef ik het aan je mee. Daarom nu in willekeurige volgorde (en in de wetenschap dat ik een groot aantal andere boeken hier niet het recht mee doe dat ze wel verdienen) het rijtje boeken dat ik eenieder aan zou raden. En ja, het werden er geen vijf maar zes…

1. De keuze – Edith Eger

‘Wil je gelijk hebben of gelukkig zijn?’ ‘Zonder strijd ook geen intimiteit.’ ‘Er is geen hiërarchie in lijden.’ Allemaal tegeltjes die ik dankzij Edith Eger uit m’n mouw schud. ‘Een monumentaal boek’ heb ik het al eens eerder genoemd. ‘De ballerina van Auschwitz’ schreef deze autobiografie en integreerde haar levensverhaal met de manier waarop ze kijkt naar hoe het proces van therapie zou moeten lopen (voor zo ver je daar een vaststaand beeld bij zou kunnen hebben natuurlijk). Onderdeel van dat levensverhaal is dat ze Auschwitz-overlevende is. Lange tijd heeft ze dit weg willen stoppen, totdat ze zich realiseerde dat ze door dat te doen juist geen verbinding maakte met haar gesprekspartners, dat wat doorslaggevend is in het slagen van een coachingstraject of andersoortige trajecten van begeleidende aard. Haar tweede boek ‘Het geschenk’ is meer een werkboek, maar daardoor niet minder de moeite waard, integendeel zelfs.

2. De moed van imperfectie – Brene Brown

Plompverloren kwetsbaar, open en transparant. En ja, ook zeker Amerikaans. Maar dat moet je maar even op de koop toe nemen. Wat ik zo waardeer aan de boeken van Brene Brown (en ja, ik weet dat dat alles over mij zegt) is het feit dat haar theorie wetenschappelijk bewezen is, dat ze het niet zomaar uit haar duim zegt op basis van dat wat ze zelf heeft meegemaakt (zonder dat ik daarmee wil zeggen dat het in dat geval minder waar zou kunnen zijn). Bottom line? Kracht en kwetsbaarheid zijn twee kanten van dezelfde medaille, we kunnen niet zonder het één, maar ook niet zonder het ander. Als je niet zo van het lezen bent, kijk dan eens naar haar TED-talk, één van de meest bekeken TED-talks die er is. Of ‘The call to courage’, die je op Netflix kunt vinden.

3. De Fontein – Els van Steijn

Els van Steijn is de autoriteit in Nederland op het gebied van systemisch werk. Die dat wat niet in woorden te vatten valt, dat wat niet met het hoofd te begrijpen valt, zo kundig heeft weten te vangen en heeft opgeschreven. Ik ga dan ook niet proberen het hier uit te leggen, lees het maar gewoon (en dan wederom voor de mensen die niet zo van het lezen zijn, je kunt je ook beperken tot hoofdstuk 2 van haar tweede boek, ‘De fontein, maak wijze keuzes’ - een samenvatting van haar eerste boek). En onderga het vervolgens, in een opstelling. Neem vooral contact op met me als je dat zou willen. 

4. Verslaafd aan liefde – Jan Geurtz

Niet het makkelijkste boek uit dit rijtje. Je hebt van die boeken waar je aan begint, waar je niet doorheen komt. Ik leg zo’n boek dan weg, en open het een tijdje later weer eens. ‘Verslaafd aan liefde’ is zo’n boek wat ik meermaals heb weggelegd. Maar ik weet ook nog precies wanneer het kwartje wel viel, waar ik toen was. In de zon, voor onze camper toen we op reis waren in Australië. Het geeft je meer inzicht in je overtuigingen, het ontstaan ervan en hoe je ermee kunt leren leven.

5. Synchroniciteit, de innerlijke weg naar leiderschap – Joseph Jaworski

Ooit ‘bedacht’ door Carl Gustav Jung, de psychiater wiens werk ik zo aanhang, wiens werk centraal staat aan de basis staat van het werk wat we doen bij CALL. 'De term synchroniciteit betekent zinvolle coïncidentie van uiterlijke en innerlijke gebeurtenissen die zelf niet causaal verbonden zijn.' Een hele mond vol. En we worden er nog niet heel veel wijzer van. Als ik dat in mijn eigen woorden zou vertalen, dan zou ik zeggen dat synchroniciteit zoveel wil zeggen als het verstaan van de tekens uit het universum die je de weg (kunnen) wijzen in het leven. 

Wat het misschien nog niet heel veel duidelijker maakt. Als ik het dan met mijn eigen persoonlijke verhaal zou moeten ondersteunen, kom ik bij het moment dat ik daadwerkelijk besloot te gaan voor het starten van mijn eigen coachingspraktijk. Of het moment dat ik zo diep in de put zat dat niks meer doen ook geen optie meer was. En toen waren daar ineens de tekens waar ik het zojuist over had. Een oude bekende die goed is met websites, die me daar wel mee wilde helpen. Een praktijkruimte vastzittend aan mijn ouderlijk huis (waarvoor ik nog wel een tijd over een drempel van schaamte diende te gaan, want daar kwam ik weer aankloppen bij pap en mam, op m'n 32e...). Een tweetal cliënten die zich via via bij me meldden, die zich wilden laten begeleiden. Een coach die me onvoorwaardelijk steunde bij het volgen van mijn eigen pad. Toen waren er ineens geen redenen meer om het niet te doen. En ben ik het in het diepe gesprongen. Heb jij in het diepe te springen? Lees dan vooral dit boek.

6. De Maskermaker – Wibe Veenbaas & co

Ik was nooit de mens en de coach geweest die ik nu ben, zonder mijn opleiding bij Phoenix. En het boek ‘De maskermaker’ is het opus magnum van deze opleiding, van dit instituut. De karakterstructuren komen terug in veel van het werk dat ik doe. Het is een even plezierige als confronterende wijze van kijken naar menszijn. Neem de tijd als je hieraan wilt beginnen, het duurt even voordat het beklijft. Nog iedere week sla ik het open om wat terug te lezen, iedere keer weer leer ik iets anders over mezelf.

Tot mijn grote spijt en verdriet staan boeken als de Alchemist, Dagboek van de Ziel (al komt dit boek wel terug in de boeken die ik afgelopen jaar gelezen heb, die het meest met me gedaan hebben), Liefdesbang, al het werk van Irvin Yalom, en nog zoveel meer boeken niet in deze lijst, maar het leven is ook kiezen.

PS: oh, en voor die mensen die dit lezen, in hun boekenkast kijken en daar een boek zien staan van me, die zou ik graag terug hebben :-)!

Afdrukken E-mail

Leven en werken in het ritme van de seizoenen: 04/02 t/m 04/03

Goed nieuws voor de mensen die reikhalzend hebben uitgekeken naar het einde van de winter: de lente is begonnen! De energetische lente, welteverstaan. De seizoensindeling zoals wij die in het westen kennen, komt voort uit de stand van de zon ten opzichte van de aarde. Die lente begint op het moment dat de zon boven de evenaar staat. Jaap Voigt gaat in zijn ‘Leven en werken volgens het ritme van de seizoenen’ uit van een andere seizoensindeling. De 21e juni is de langste dag en daarmee het hoogtepunt van yang. De 21e december is de kortste dag en daarmee het hoogtepunt van yin. Dan is 21 juni logischerwijs ook het hoogtepunt van de zomer, niet het begin. En 21 maart dus het hoogtepunt van de lente, die ongeveer 45 dagen eerder begint. Op 4 februari, afgelopen zaterdag.

De eerste tekenen van de naderende lente zijn daar. De dagen worden langer en lichter. Bomen en struiken botten uit, vogels laten zich weer horen en het wordt warmer. Wat gedurende de winter in je binnenwereld is opgebouwd, kan nu naar buiten: de expansieperiode van het jaar neemt een aanvang. Verlies daarbij de hernieuwing die uit de kiem van de vorige maand kwam, niet uit het oog. In de voorbije kerstperiode, de tijd van het jaar waarin het maximaal stil kan zijn, heb je het autonome proces dat door je heen gaat, kunnen ervaren. Laat de zaadjes die in januari tot je bewustzijn zijn doorgedrongen, verder vorm krijgen. Ze moeten eerst van jou worden en in jezelf rijpen. Het gaat deze maand over diepte en worteling. Alleen met diepte komt er continuïteit. Wat je nodig hebt, is het vertrouwen en het geduld dat de dingen vanzelfsprekend en op hun eigen manier zullen wortelen en vorm zullen aannemen.

IMG 0985 1

De lente is één en al ontwaken en openbarsten. Het is de dageraad van het jaar, nieuw en fris en vol beloften. Maar dit ontwaken gaat niet zonder slag of stoot; het is ook een worsteling. Dat wat opkomt, is nog kwetsbaar en kan gemakkelijk gestoord, of zelfs vernietigd worden. Wie nieuwe ideeën of impulsen heeft, dient heel voorzichtig te zijn om die nu al in contact met anderen te willen brengen of ze nu al snel vorm te willen doen aannemen. Dosering is belangrijk: niet te snel en niet te langzaam, niet te hard en niet te zacht.

Contacten met anderen, of met de buitenwereld in het algemeen, hebben de sfeer van eerste verkenningen die, op hun beurt, een eerste terugkoppeling opleveren. Door het aangaan van dit soort verkennende relaties met de buitenwereld kunnen voorzichtig de allereerste vormen zichtbaar worden. In deze hele periode zal een samenzijn met mensen, de sociale component in je leven, van belang zijn. Gevoelens van solidariteit, openheid en naastenliefde komen aan de orde. Je wisselt belevenissen uit en een gevoel van verbroedering kan ontstaan. Let er wel op dat die solidariteit niet verwordt tot een belangengemeenschap waarbij het eigenbelang vooropstaat, bijvoorbeeld ‘handig netwerken.’ Besef dat binnen een gemeenschap ieder individu echt anders is.

Concreet gezien is het dus verstandig om orde aan te brengen en de eerste structuren te maken die ten dienste staan van het startende groeiproces. Naast deze wereldse activiteiten blijft het van belang om je inspiratiebronnen te voeden en te onderhouden. Neem een ‘groot’ iemand of een ‘groot’ idee tot voorbeeld. Leg daarbij de lat hoog. Focus op de waardering die je uit je omgeving krijgt voor wat je doet. Daardoor zul je gaandeweg ook meer mogelijkheden krijgen om de dingen die je bezighouden verder vorm te geven.

Breng orde aan in je leven en werk door voor ruim ademende structuren te zorgen. Dat doe je bijvoorbeeld door de indeling van je agenda: maak afspraken die passend zijn voor de relaties die je onderhoudt. Maak ruimte voor jezelf. Het is ook de tijd om discipline te betrachten in bijvoorbeeld lichaamsoefeningen en meditatie en te bezien wat je wel en niet aankunt, en daarin realistisch je grenzen te stellen.

Het interessante voor mij is dat ik bij het lezen en schrijven van dit stuk lichte weerstand ervaarde bij mezelf. Ik ben vaak van de actie, van de voorwaartse beweging. En heb me het stuk van vertragen meer moeten aanleren. Maar ik weet wel dat het me helpt als ik dat doe. En dat één van mijn leermeesters Wibe Veenbaas altijd zei dat ‘echte authenticiteit dwars door de weerstand heengaan’ impliceert. Dat doen we dan maar, met lichte tegenzin…;-)

Afdrukken E-mail

De wondere wereld van de lange(re) relatie - Deel II

Zo, dat deed wat stof opwaaien, deel I van het bericht dat ik schreef over de worsteling die een relatie ook kan zijn. Hartverwarmend waren de vele reacties. Minstens net zo mooi zijn de gesprekken die ik er met mensen over heb. De verbinding die ik voel. Tijdens mijn werk, op het schoolplein van de kinderen, met familie en vrienden. En thuis, niet te vergeten. Maar daarover later meer.

Het was natuurlijk spannend om lief en leed de wereld in te slingeren. Niet alleen voor mij, ook voor Margo. Je kwetsbaar opstellen, openheid betrachten, het zal nooit makkelijk worden. Maar vrijwel altijd pluk ik er achteraf de vruchten van. Zo ook nu.

Vrijdag 6 januari togen we, in het kader van het nieuwe jaar op vruchtbare wijze starten, naar Limburg. Naar Maria Hoop om precies te zijn. Voor een ‘Couple Retreat Integral.’ Opgewekt en gespannen tegelijkertijd. Opgewekt omdat we de grootste ellende van de afgelopen maanden van ons afgeschud leken te hebben. Gespannen want ‘ze zou ons toch niet mee terugnemen naar die ellende?’ We kwamen aan in een prachtige B&B in hartje Roermond, want als we iets doen samen, dan doen we het goed.

En toen werd het vrijdagavond. En moesten we toch echt op pad voor de eerste van vier sessies van twee uur. Een plons in ons beider historie werd het. En een eerste inkijk in dat wat we dat weekend veelvuldig zouden doen: in de middenpositie mediteren. Dat had vooral voor mij wat voeten in de aarde. Ik mediteer regelmatig, maar dan wel op mijn manier. En dat is niet op een kussentje, daar zijn mijn voetbalbenen niet meer toe in staat. Onze relatietherapeute had daar wel een oplossing voor: een meditatiebankje. Als ik die vrijdagavond had geweten dat ik de rest van het weekend voor een groot gedeelte gehurkt op dat bankje moest doorbrengen, had ik waarschijnlijk iets meer dan licht geprotesteerd. Het was op z’n minst een licht ongemakkelijke zit. Zeker als ik dan naar Margo keek, die in een prachtige pose tegenover me zat.  

Dat brengt me gelijk bij één van de grootste lessen van ons weekend. Als ik me in het contact met mezelf en Margo op m’n gemak voelde, was de ongemakkelijke zit een stuk makkelijker vol te houden dan wanneer ik me niet zo voelde. En daar had ik ineens een nieuwe definitie van vrijheid te pakken: echte vrijheid ervaren betekent in het ongemak durven blijven en dat aanvaarden. Een mooie aanvulling op dat wat ik al voelde en wist: echte vrijheid zit in jezelf en krijg je niet van een ander. Ik kon (en kan waarschijnlijk…) Margo wel eens verwijten dat ze me niet vrij laat. Maar dat kan ik niet van haar ontvangen, dat heb ik zelf te nemen.

Vrijheid is één van de belangrijkste waarden in mijn leven. Zo gaf ik bij de relatietherapeute aan dat ik een vaste avond gedeeltelijk samen doorbrengen in die middenpositie als onvrij ervaar, beklemmend. Dat ik dat op een moment wil doen dat het ons uitkomt (mensen in een relatie weten dat dat het recept is om iets te laten versloffen). ‘Oh,’ zei ze, ‘en al je hele leven lang op zaterdag voetballen voelt ook onvrij? En op woensdag- of vrijdagavond padellen ook?’ Touché, daar had ik niet van terug. En dus zitten we nu iedere donderdagavond tegenover elkaar, te voelen wat er in onszelf en in de ander omgaat, en dat met elkaar delen. En daarop reflecteren. Ongemakkelijk? Zeker, ook dat. Maar hé, echte vrijheid is in het ongemak durven zijn. En de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het ook heel fijn kan zijn. Verbindend.

We reden met een grote glimlach terug naar Roermond. Dat wil zeggen, ik had een grote glimlach op m’n gezicht. Margo had meer in het ongemak gezeten die avond, dus voelde dat minder. Ik had voor het eerst sinds tijden weer vlinders in m’n buik, voelde me verliefd. En deelde dat met Margo. ‘Dat heb ik niet,’ zei ze. Normaal gesproken voor mij hoogstwaarschijnlijk de voorbode van een verbaal gevecht. Nu niet (meer hopelijk). Ik ben verantwoordelijk voor mijn gevoel, Margo voor het hare. Voor Margo was het juist winst omdat zij normaal gesproken direct bevestigend zou reageren om mij te behagen. Gelukkig deed ze dat later dat weekend wel ook nog, op een moment dat het zo voor haar voelde. En daar liepen we dan samen, in de zon, op wolkjes.

image0 2

We weten allebei donders goed dat het niet zo gaat blijven. Dat we ook weer rock bottom zullen gaan samen. Maar in het hier en nu zitten we sky high en genieten we daarvan. Net als ik dus genoten heb van alle reacties die ik heb mogen ontvangen. Waaronder ook de eerste aanmeldingen voor de droom die Margo en ik samen hebben: het organiseren en begeleiden van een relatieretraite. En zo kon het zomaar eens zijn dat eind dit jaar onze eerste relatieretraite geboren wordt…

Our struggles just steady a ride
there's no paradise without sacrifice.

This is how my heart was won, DI-RECT.

Afdrukken E-mail

Joris GroenendijkJoris Groenendijk

Bezoekadres:

Provincialeweg 24
3981 AP Bunnik

joris@ruimtevoormeer.nl
06-12 60 18 19

nieuwsbriefOp de hoogte blijven?

Schrijf je hier in voor de Hersenspinsels van Ruimte voor Meer!

Naam *
Voer naam in
E-mail *
Voer e-mailadres in.