Ziek zijn is een keuze? - Deel II

Vier jaar geleden vertrokken we voor iets meer dan een maand naar Bali, samen met de kinderen. Ik schreef daar het volgende: ‘het onvermijdelijke is toch weer gebeurd, ik kan er de klok op gelijk zetten. Het was heerlijk, maar de eerste paar dagen voor mij persoonlijk wat minder, aangezien ik 'niet helemaal fit' was. Zelf omschrijf ik het als 'niet helemaal fit', maar als ik mezelf dat hoor zeggen, zie ik Margo al fronsend kijken. Ik probeer het dan nog met 'de gevolgen van een jetlag', die ongetwijfeld ook een rol gespeeld zullen hebben, maar zij weet dan al meer dan genoeg. Net als ik trouwens. In de weken voorafgaand aan onze vakantie, ben ik simpelweg te hard gegaan. Heb ik opdrachten aangenomen die ik niet aan had moeten nemen. Met als gevolg dat mijn agenda tot op de dag van vertrek helemaal volgepropt zat met afspraken. Ben ik er toch weer ingetuind, heb ik mezelf voorbijgerend, daar waar ik in de overtuiging was dat ik die les nu wel een keer geleerd had. Stilstaan blijft moeilijker dan ik dacht.’

Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Al zo lang als ik werk (of moet ik zeggen: 'al zo lang als ik leef...') ben ik geneigd van de twee knoppen 'meer' en 'minder' de eerste knop (te) stevig in te drukken als het water me aan de lippen staat. Een schepje er bovenop doen, het is een tweede natuur. Letterlijk, want het zit in de familie. Mijn ouders stopten ook niet voor het gedaan was. Ik hoor m'n vader nog zeggen dat hij trots is op mijn energie, dat ik alle ballen zo in de lucht weet te houden. Dat hij zelf ook vaak ziek was, de eerste dagen van een vakantie. Ik ben er ook trots op, dankbaar voor het feit dat mijn lichaam 'pas loslaat' als ik op vakantie ga of ben. Maar het zou niet nodig moeten zijn. 

Hoe anders is het nu. Ik heb eigenlijk al een maand of twee vrijwel geen nieuwe trajecten en opdrachten meer aangenomen. Verplaats de meeste vragen die ik krijg naar de tweede week van augustus, als we terug zijn. En ook dan probeer ik het goed te spreiden, anders gebeurt er na de vakantie wat er normaal gesproken voor de vakantie gebeurt. Op de donderdag voor vertrek had ik slechts één (in te halen) coaching staan, heb ik koffie gedronken bij m’n pa’tje, twee uur op de racefiets gezeten en met een vriend gewandeld in het bos. Op de dag van vertrek de kinderen naar school gebracht, een klein rondje hardgelopen, rustig samen met Margo de koffers en auto ingepakt, en om 12.00 uur voor een maand naar Corsica vertrokken. Het kan verkeren!

730a39d0 b1c8 4d52 baa1 4a79756b38e2 1

Destijds sprak ik de hoop uit ‘dat ik deze les nu dan misschien voorgoed in m’n oren geknoopt heb.’ Het lijkt er sterk op dat 'ie geleerd is!

PS: voor de mensen die mij nu gaan wijzen op mijn mobiele telefoon-ban van deze vakantie: nee, dit is geen terugval, dit stuk had ik vorige week al klaargezet (het is inderdaad maar goed dat ik niet ziek ben geworden ;-))!

Afdrukken E-mail

Terug in de schoolbanken

Ik was er al een tijdje naar op zoek, een opleiding waarmee ik mijn kennis kan verbreden maar belangrijker nog, eentje met de veilige bedding van een groep. Waarin alles wat zich aandient, er mag zijn. Ik heb de afgelopen jaren links en rechts wel wat kleinere opleidingen gedaan zoals bijvoorbeeld Runningtherapie, maar het werd weer tijd voor een meer verdiepende opleiding. Corona en vooral een (te) volle agenda zaten in de weg.

Het is uiteindelijk de opleiding ‘Systemisch Coachen’ bij het Bert Hellinger Instituut geworden. Ik heb lang overwogen een vervolgopleiding te doen bij Phoenix Opleidingen, mijn ‘huisopleider’, maar verandering van spijs doet eten. Bert Hellinger, filosoof, theoloog, psychotherapeut en voormalig priester. Maar toch vooral bekend als grondlegger van familieopstellingen, een methode die gebruikt wordt binnen de systeemtherapie.

938 1

Ik weet nog goed dat ik bij Phoenix voor het eerst getuige was van een opstelling. Gevraagd werd deel te nemen aan een opstelling. Als (inmiddels voormalig) hoofdbewoner (ik vond het maar wat irritant dat één van de begeleiders me zo noemde, dus dan zal het wel waar geweest zijn ;-)) begreep ik helemaal niets van wat daar gebeurde. Nu zie en voel ik pure magie. Ik heb het geluk regelmatig samen te mogen werken met systemisch expert Ria Verlinden, en ben iedere keer weer geraakt door wat zich dan voor me afspeelt.

“De opleiding Systemisch coachen geeft je nieuwe handvatten in de coaching van jouw cliënt. Tijdens deze opleiding leer je hoe je systemische informatie kunt ophalen en de cliënt systemisch kunt coachen. Met toegang tot informatie die veelal onbewust, of halfbewust, ligt opgeslagen in het systeem van de cliënt ontstaat er een nieuw perspectief – en vervolgens ruimte voor inzicht en groei. Anders dan bij klassieke coaching leer je je bij systemisch coachen éérst te focussen op het systeem als geheel en daarna pas op je cliënt.”

Klinkt goed, ik kijk er naar uit!

Afdrukken E-mail

De vier dimensies van veranderen

Hoe langer ik werkzaam ben in het vak van het begeleiden van mensen en groepen, hoe dieper ik geloof in het feit dat om verandering te borgen, het benodigd is te kijken naar vier leidraden voor wat mensen wensen. In de CALL-filosofie wordt de uitdaging van (persoonlijk) leiderschap gezien als een reis, waarin mensen met vallen en opstaan leren om zich op vier universele dimensies verder te ontwikkelen. Deze vier ontwikkelwegen vormen een samenhangend geheel, die onderling in balans moeten zijn om tot effectief (persoonlijk) leiderschap te kunnen komen.

In principe heeft de mens de volgende basiswensen en verlangens (uit ‘Uit het harnas’ van Paulien Assink):

  • Mensen verlangen naar gezondheid, veiligheid en een dak boven hun hoofd (de fysieke dimensie);
  • Mensen zijn op zoek naar liefde en voelen een behoefte aan verbondenheid met de mensen van wie ze houden en met wie ze samenwerken (emotionele dimensie);
  • Mensen hebben een behoefte aan competentie, willen leren en zich verder ontwikkelen in hun denken, ze willen hun talenten gebruiken en daarin gewaardeerd worden door anderen (mentale dimensie);
  • Mensen willen een autonoom en zinvol leven leiden en zijn (on)bewust op zoek naar een connectie met iets dat groter is dan zichzelf (spirituele dimensie).

Deze dimensies zijn gestoeld op meerdere toonaangevende theorieën uit de managementliteratuur. Zo is er de Self-Determination Theory in te herkennen, maar ook de vier ‘changeless principles’ van Stephen Covey en de beroemde vierdeling van bewustzijnsprocessen van Carl Jung. Jung wiens motto ‘beter een heel mens dan een goed mens’ centraal staat binnen CALL. Als mensen hun zon- en schaduwzijde kunnen omarmen en verbinden, ontstaat duurzame verandering, ontwikkeling en groei.

draadmodellen 

Bij CALL, maar dus ook in mijn werk als coach, kijken we altijd naar hoe deze vier dimensies samen kunnen komen in de ontwikkeling van de mens. In alle modules van ons leiderschapsprogramma laten we ze zoveel als mogelijk en in harmonieuze samenwerking terugkomen. Zo hebben we iedere module een Tao-specialist die gebruik maakt van oosterse en westerse wijsheid en oefeningen om ons lijf te verkennen, te ervaren en te ontdekken als een oneindige bron van inspiratie en mogelijkheden. De fysieke dimensie dus. Wordt er door een systemisch expert uitgebreid stilgestaan bij de systemische bedding van de deelnemers – de spirituele dimensie. Gaan we 24 uur de buitenlucht in met een expeditiecoach waarin we de natuur gebruiken als katalysator voor persoonlijk leiderschap. Het zijn mensen die ik met grote regelmaat inschakel bij individuele coachingstrajecten, evenals bijvoorbeeld ademhalingsexperts, bokscoaches en haptonomen.

De grote verscheidenheid aan ingangen maakt dat mensen zich op alle vlakken gezien voelen, alles is welkom en mag er zijn. Een groot goed.

Afdrukken E-mail

Joris GroenendijkJoris Groenendijk

Bezoekadres:

Provincialeweg 24
3981 AP Bunnik

joris@ruimtevoormeer.nl
06-12 60 18 19

nieuwsbriefOp de hoogte blijven?

Schrijf je hier in voor de Hersenspinsels van Ruimte voor Meer!

Naam *
Voer naam in
E-mail *
Voer e-mailadres in.